Vanillevla Met Hagelslag (2008)

​

de wereld was nog klein mijn dromen waren groot
ik wilde astronaut zijn en ik ging nog lang niet dood

ik rende uren rond met een houten speelgoedzwaard
mijn zakken vol met knikkers en die waren heel veel waard

​

god wat is dat lang geleden

wolken waren luchtkastelen
stoepkrijt schommels hutten bouwen

bakken vol met lego sjouwen
en het liefste at ik elke dag
vanillevla met hagelslag

​

ik kende jou nog niet wist niets van jouw bestaan
jij speelde met je poppen heel ver bij mij vandaan
je had strikjes in je haar en een bloemenjurkje aan
het leven was zo simpel maar dat zou wel over gaan

 

god wat is dat lang geleden
wolken waren luchtkastelen
stoepkrijt schommels hutten bouwen
bakken vol met lego sjouwen
en het liefste at ik elke dag
vanillevla met hagelslag

​

langzaam word ik oud stilaan word ik wijs
als ik voor die tijd niet kaal ben word ik vanzelf grijs
want aan alles komt een eind precies zoals het hoort
alleen ons klokje tikt zacht verder gestaag en ongestoord

​

god wat is dat lang geleden
wolken waren luchtkastelen
stoepkrijt schommels hutten bouwen
bakken vol met lego sjouwen
en het liefste at ik elke dag
vanillevla met hagelslag